– Vi har ingen verdiar i kvoterettar, men det er vi som skal ta rekninga

Dette er et debattinnlegg. Det gir uttrykk for skribentens holdning.

Er ikkje vi dei rundt 2000 personane som har sitt virke i havfiskeflåten vanlege folk? Er vi ikkje med på å sørge for verdiskaping og heilårige arbeidsplassar, er vi ikkje med på å fordele skatteinntekter rundt våre mange kystkommunar i vårt langstrekte land?

For det er i all hovudsak der vi bur, vi som jobbar på disse båtane og drifter disse fartøya stort sett 365 dagar i året i ei turnusordning. Og for dei som veit kva det vil seie å vere på havet heile året, skjønar då også kva vi ofrar, og kva som møter oss av vær og vind i løpet av den tida for å sørge for å levere eit produkt av ypparste kvalitet, og sjølvsagt det som skal vere ei mest mogleg føreseieleg og stabil inntekt for oss sjølve og våre familiar.

Noko vi alle kan leve med

Innføring av trålstigen er noko vi alle kan leve med. Dette vil jamne seg ut på sikt, og vil vere ei grei fordeling mellom kyst og havfiskeflåten. Men å trekke ifrå kvoteandelen frå havfiskeflåten på toppen før trålstigen slår inn, gir dobbel effekt, og vil vere et ran sett frå vår side, og noko vi overhovud ikkje kan eller vil akseptere. Vi har ingen verdiar i kvoterettar slik som eigarar av kyst- og havfiskefartøy. Men det er vi som skal ta rekninga slik det no er framlagt.

Dykk argumenterer med at open gruppe er ein viktig rekrutteringsarena for unge fiskarar. Ja, rekruttering er svært viktig. Men det er ikkje denne flåten som har gjort at utdanning innan fiskaryrket har blitt ein svært populær studie med høge snittkarakterar for å komme inn.

Det er det i all hovudsak havfiskeflåten som har bidratt til, med moderne, effektive og sikre båtar å jobbe på. Det er snart ikkje ein båt i havfiskeflåten som ikkje stikk seg fram på sosiale media der dei deler av sin kvardag på havet. Dette er ein bevisst strategi frå reiarlaga si side, og noko som etter mitt syn sterkt bidrar til å få fiskerinæringa opp og fram. Paradokset er at fiskaryrket er Noregs mest risikoutsette yrke, med mest dødsfall. Og den store majoriteten av ulykker skjer i sjarkflåten. Og her vil dykk ha større rekruttering.

Dessutan er det omtrent ikkje ein einaste båt i havfiskeflåten som ikkje bidrar til rekruttering innan fiskaryrket. Det blir kvart år tatt inn èn eller fleire lærlingar per båt som skal bli både fiskarar, maskinistar og navigatørar.

Fleire utfordringar

Dykk vil flytte verdiar frå den delen av fiskerinæringa som er i førarsetet når det gjeld sikker og effektiv drift. Som, i tett samarbeid med den maritime industrien i Norge, har sørga for at vi sannsynlegvis ligg fremst på teknologi i den maritime næringa. Når målet for 2030 skal vere å halvere utsleppet frå denne næringa, korleis er det forventa at man skal kunne klare å møte dette, når dykk med dette forslaget i praksis reduserer driftsmarginane til denne flåten?

Det er allereie fleire utfordringar framover som vi må møte, som høge drivstoffprisar med høge avgifter, høge stålprisar, kvotenedgang for å nemne noko. Samtidig er det nødvendig med store investeringar for å få ned karbonavtrykket. Med kvotemeldinga 2.0 bidrar dykk sterkt med å forsinke dette arbeidet drastisk.

Eg foreslår at dykk som skal ta endeleg avgjerd om korleis dykk ønsker man skal fordele desse verdiane, tar dykk ein tur på skipsbesøk på ein av båtane i havfiskeflåten, så kanskje dykk får eit innblikk i kva det er vi held på med, og kor hardt vi strevar for å skape et trygt arbeidsmiljø, med fokus på miljømessige omsyn og det å levere produkt av best mogleg kvalitet på den mest berekraftige måten. Mest sannsynleg får dykk et innblikk i kva ringverknader desse fartøya har på landindustrien også. Under ei lossing har man stort sett kvar gong et eller fleire firma om bord for utbedringer og service.

Eg vil med dette avslutte med å ønske dykk lykke til med høyringa, eg håper inderleg dykk forstår alvoret og kva konsekvensar dette kan få for havfiskeflåten, avhengig av kva slags fiskeripolitikk som blir retningsgivande for oss.